Zo, dit is wel even een ding hoor. Ik moest even een lange wandeling in het prachtige lenteweer maken om dit een plek te geven. Ik heb heel wat tranen laten gaan, want ook ik heb natuurlijk gedachten als; ‘Wat zullen mensen nu wel niet denken? Ze heeft gefaald’. Want eerlijk, ik kijk er nu op terug en een paar maanden geleden balanceerde ik na 2,5 jaar op het randje van een tweede burn-out.
Falen bestaat niet
Waar ik sterk in geloof, is dat falen niet bestaat. We zijn hier om te leren. Dus ik zie alles als levenslessen. De natuur is groeien. Wij als mensen horen ook te groeien en dat doen we door alles te zien als lessen. Ik heb harde lessen gehad en besef, nu ik tijdens de coronacrisis in alle rust thuiszit, dat ik echt op was. Een tweede burn-out lag om de hoek en ik was er net op tijd bij. Dankzij eerdere mooie lessen, dus ik ben super dankbaar!
Voor jou
Ik schrijf dit voor jou. Voor jou, die dit leest en een burn-out heeft gehad en die struggled met het ‘onvoorspelbare’ en het terugvallen. Terugvallen of stapjes achteruit doen betekent simpelweg dat je vervalt in oud gedrag. Je valt terug in een oud patroon waardoor je in eerste instantie in een burn-out belandde.
Een burn-out ontstaat op het moment dat jouw grenzen vervagen, jij jezelf nooit goed genoeg vindt en daarom jezelf altijd wegcijfert, maar ook wanneer jij geen prioriteiten kan stellen, alles perfect wilt doen en niet goed voor jezelf zorgt. Je verwaarloost jezelf, wat indirect natuurlijk allemaal met elkaar te maken heeft.
En ja, ik durf nu uit te spreken dat ik in december op het randje balanceerde van terugvallen, een tweede burn-out. 2019 was voor mij een uitdagend jaar. Er kwamen veel dingen op mijn pad die ervoor zorgden dat ik constant aanstond, zoals een rechtszaak die ik mij persoonlijk erg aantrok. Mijn ex had een burn-out en was depressief (lees hier) en hierdoor verviel ik, achteraf gezien, terug in mijn oude patroon. Charlotte: de life-saver. Charlotte: de persoon die zichzelf wegcijfert omdat de ander belangrijker is. Thuis had ik geen rust, ik liep maandenlang op mijn tenen. Huilbuien kwamen terug (lees hier hoe mijn burn-out voelde).
Na mijzelf heel lang wegcijferen en mijzelf niet goed genoeg voelen omdat ik hem niet kon helpen, hakte ik begin november de knoop toch door. Ik pakte mijn spullen en vertrok naar mijn ouders. Weg uit je omgeving, terug bij je ouders, een rechtszaak aan je been en je relatie die over is. Een toekomstplaatje wat in duigen viel. Mijn hart in 1000 stukjes. Maar het was inmiddels december. Ik zat vanwege de feestdagen middenin verschillende campagnes voor Charlie’s Kitchen en ik draaide mijn online programma ‘#echtinbalans door de feestdagen’.
Overleven in plaats van leven
Weer een punt waardoor mensen in een burn-out komen. Alle ballen hooghouden, in een sneltrein zitten en geleefd worden in plaats van leven. Yes, ook ik verviel in een oud patroon ondanks dat ik dondersgoed weet wat je wel of niet moet doen. Ik ben de expert maar ik ben ook een mens. Deze dingen overkomen je. De maand december was emotioneel gezien niet makkelijk, ik voelde mij ontzettend alleen. Iedereen vierde met hun geliefde Sinterklaas en Kerst en ik zat als derde wiel bij iedereen aan tafel. Ik voelde mij voor de maatschappij mislukt. Geen vriend, geen kinderen. Deze gedachten droegen natuurlijk niet bij aan een leuke, gelukkige, energieke Charlotte.
Ik liep dagelijks te huilen, mijn eetlust verdween (oud-patroon burn-out) en daar begon ik mijzelf onbewust te verwaarlozen. Ik stond stijf van de stress, iedereen zei ‘let op jezelf’ en ik snauwde maar terug ‘Wat weet jij er nu van? Ik MOET dit, ik MOET dat.’ Ik nam afstand van alle mensen die met liefde allerlei goede bedoelingen met mij hadden en ik sloot mij thuis op in mijn eigen gedachtenwereld. Hallo, oud- patroon. Elke ochtend werd ik wakker met kaken die stijf op elkaar stonden, onder de douche stroomde lichte paniek door mijn lichaam bij de gedachte wat ik allemaal MOEST doen en daardoor begon ik DIRECT met werk. Want stel je voor dat ik even zou rusten… Ik stond op het punt om in een tweede burn-out te belanden.
Maar toen!
In januari begon mijn #ECHTINBALANS programma met een nieuwe groep vrouwen/moeders die na een overspannen periode of burn-out een gezonde leefstijl willen opbouwen. Typisch; tijdens de eerste live-sessie zag ik mijzelf in beeld en BAM, daar was het besef. Hallo oude Charlotte, ik zag eruit als een lijk. Wallen tot op mijn kin, afgevallen en grauw.
Ik was mijzelf even ‘verloren’ maar deze spiegel zei duidelijk; hier, een les voor jou. Neem hem aan of je gaat terug die burn-out in. Nooit meer, want dat was de heftigste periode in mijn leven en ik heb hiervan geleerd. Mijn vlammetje ging aan en ik paste mijn eigen #echtinbalans methode toe.
Een tweede burn-out? No way!
Deze stappen zorgden ervoor dat ik met stevige stappen vooruitging:
- Uitspreken naar alle mensen die van mij houden en steun en liefde vragen. Hulp durven vragen!
- Bewust zijn van waar ik nu sta.
- Mijzelf dagelijks de vraag stellen; Wat kan ik vandaag doen om mij zo goed mogelijk te voelen?
- De keuze maken; Ik ben nummer 1, eerst energie, dan pas de rest.
- Mijn ochtendritueel weer inzetten.
- Avondritueel inzetten.
- Dagelijks bewegen om energie weer te laten stromen en uit mijn hoofd te komen.
- Drie gezonde maaltijden per dag om mijzelf te voeden.
- Elke dag 10 minuten in mijn agenda blokken om de #echtinbalans methode opdracht te doen. Gedachten transformeren die niet helpen.
Wie had dat gedacht, dat ik op deze manier mijn eigen programma zou gebruiken. Wat een cadeau, dat ik dit heb mogen ervaren en doen. Kijken naar wat ik wel heb en wat ik hieruit heb gehaald. Een programma wat nu nog mooier en beter in elkaar zit, weer uit eigen ervaring. Zo persoonlijk en puur, dat maakt mij supertrots!
Alles gebeurt met een reden, ook dit. Ik moest dit doormaken om weer even bewust te zijn van het feit dat oude patronen altijd terugkomen wanneer je laag in energie zit. Het zijn patronen die JARENLANG hun werk hebben gedaan. Mijn nieuwe gedrag en gewoontes zijn pas 2,5 jaar jong, dus deze vervaagden op het moment dat ik intens moe was. Dit is waarom mensen altijd zeggen; ik houd nooit iets vol. Je moet jezelf altijd blijven prikkelen en er bewust van zijn. Dat doe je door jezelf te blijven voeden met je nieuwe gedrag en gewoonten maar ook door te herhalen en herhalen. Ja, ik wist het allemaal en toch deed ik het niet in december. 😉
En zo doen anderen dat ook, kijk hier maar naar Maud. Super inspirerend!
Ik ga mijn hersteltijd uiteraard niet vergelijken met de jouwe, ieder lichaam en iedere persoon is anders. Binnen een paar weken was ik weer op de been, mijn energie begon weer te bruisen en ik had weer rust in mijn hoofd. Ik voel mij nu sterker dan ooit, terwijl ik dacht dat ik dat al was. Mooie groei die ik weer heb mogen doormaken. Ooit een burn-out hebben gehad, betekent altijd blijven vallen en opstaan. Elke keer een nieuw stukje van jezelf ontdekken. Maar hoe vaker je opstaat, hoe mooier je eruit komt. 😉
Liefs!
1 Reactie(s), plaats ook een reactie!
Heb dit artikel in één adem uitgelezen. Je slaat hiermee zóveel herkenbare spijkers op hun kop. Als ik íets geleerd heb van mijn burnout (zo rond dezelfde tijd als die van jou) is het naast het herkennen van alle signalen, die nummer 1 wel. Uitspreken dat het niet goed gaat en hulp vragen aan (EN aanvaarden van) de mensen om mij heen.
Mooi om te lezen hoe jouw eigen programma jou behoed heeft voor het ‘weer over dat randje van het ravijn vallen’.
Bedankt voor het delen!
Liefs Mandy (die van and more)